Ontwijkdansen, spuugwolkjes en een harde schijf

Ik betrap me er regelmatig op. Zit ik voor de televisie en roep ik: “Nee, niet doen!’ of “Pas nou op!” Laatst zat ik bijvoorbeeld naar een concert te kijken. Vond ik het eng om duizenden mensen hutjemutje te zien staan. Of deze. Ik keek naar een romantische komedie, waarin de held en heldin elkaar zoenden. Kreeg ik kippenvel van op mijn armen.

Raar hoe dat werkt. Die hele 1,5-meter-afstand-houden-denkwijze zit al stevig op mijn harde schijf.  Als ik de deur opendoe om een pakje voor de overburen aan te nemen, trippel ik automatisch een paar stapjes naar achter. En ik raap een pakketje pas op als de pakjesman alweer richting busje loopt. Ga ik naar buiten, dan ontwijkdans ik zo’n beetje elke vrouw of man die ik onderweg tegenkom. “Ga jij naar rechts, ga ik naar links.”

Lees verder