Ik moet je iets bekennen…!

Soms heb ik een miskoop. Zo, laat ik er gelijk maar eerlijk voor uitkomen. Ik denk iets geweldigs op Marktplaats te hebben gevonden, maar eenmaal thuis blijkt het toch niet de aanwinst te zijn waarop ik hoopte.

In mijn column voor EigenHoutje lees je over mijn laatste dure miskoop: een joekel van een tafel:

In onze kamer stond lange tijd een eiken eettafel. Het ding had lelijke kleurverschillen die niet meer waren weg te poetsen, een hoek die eigenwijs omhoog wipte en twee kromgetrokken aanzetstukken. Ik dacht alle oneffenheden nog te kunnen verhullen met een ouderwets ruitjestafelkleed. Maar dat idee viel bij mij thuis niet in de smaak.  “Wat ligt daar nou voor theedoek op tafel?”

Na lang wikken en wegen besloten we uiteindelijk een andere tafel te kopen. Een tweedehandsje van Marktplaats. We werden verliefd op een joekel van 2,20 meter lang en 1 meter breed. Volgens de adverteerder was het meubelstuk gemaakt van massief eikenhout.

Aangezien het blad van 2,20 met geen mogelijkheid in onze kleine Suzuki paste, regelde ik vooraf een auto met aanhanger bij een vriend in Schalkwijk. Op voorwaarde dat we de benzinekosten vergoedden, wilde hij ons graag helpen.

En zo reden we op een woensdagmiddag van Houten naar Haarlem. We vonden de tafel erg mooi. Hier en daar stonden wel wat kringen op het blad, maar zo flauwtjes dat ik die met een schuurmachine makkelijk kon wegwerken. De poten oogden supergaaf.

Thuis begon ik gelijk aan de opknapklus. Binnen tien minuten waren de kringen inderdaad foetsie, maar door het schuren verdween tegelijkertijd ook de eiken uitstraling van de tafel. Onze joekel bleek helemaal niet massief. Onder de eiken bovenlaag zag ik geperst board tevoorschijn komen. Oerdegelijk ook, maar wel oerlelijk na het afschuren.

Toen ik de verkoper belde over deze ontdekking, stortte ze het aankoopbedrag direct terug. Alleen de vervoerskosten kwamen nog voor onze rekening. Onze niet meer zo mooie sta-in-de-weg in de garage konden we gelukkig gratis weggeven aan iemand die er nog wél blij mee was. De schade bleef daarmee redelijk beperkt.

Tot twee weken later de Schalkwijkse vriend opbelde. Hij had een bon gekregen. We bleken bij het ritje naar Haarlem een paar kilometers te hard te hebben gereden in zijn auto. Of wij het boetebedrag wilden overmaken.

Ik moet helaas bekennen, onze tafel is nu toch echt een dure miskoop!